Baselin Canlari

20. yüzyilin en büyük sairlerindendir Louis Aragon. Dadaist olarak baslayip sürrealist olarak sürdürdügü yazin serüveni, 1927 yilinda Fransiz Komünist Partisine girmesiyle toplumcu gercekci anlayisa yönelir. Bu anlayisin ürünü olan Baselin Canlari, Gercek Dünya basligiyla yayimlanan dört ciltlik dizinin ilk romanidir.Romanda, burjuvazinin sasaali kent yasaminin yani sira yoksullarin, isci sinifinin en zorlu yasam kosullari ve hem costuran, hem bezdiren entelektüellerle örülmüs genis bir panorama cizilir. Düzenin cok yönlü elestirisi hakimdir Baselin Canlarinda. Öyküleme ve tarih motifler paralel akar. Güncel politik ortam ve tarih olaylar uyum icinde aktarilir.Sermaye sahipleri, burjuvazi, siyasiler cirkin yüzleriyle sergilenir; cikarlar söz konusu oldugunda aniden yön degistiren politik görüsler, grev entrikalari oyunun bir parcasidir. Bütün pespayeligiyle politika ve burjuvazi el eleyken ask, para ve iktidar ekseninde yerini alir.Yazar romanin akisi icinde ufak ufak can seslerini duyursa da, Baselin canlarini asil olarak son bölümde duyariz; Baseldeki Büyük Konseyi, konseydeki Clara Zetkini buluruz birden karsimizdaO gözler ki, tam da Hitler firtinasinin arifesinde, Reichstag Baskanlik kürsüsünden, tiklim tiklim düsman siralarini bir bir dolasip yapilacak isin büyüklügünü hesaplamislardir... O gözler ki, gercekten bu yasli kadinin gözleriyle, ayni zamanda gelecegin bütün kadinlarinin gözleri ve gelecegin gözlerinin gencligidirler...Kalemini gercek dünya ve anti-fasist direnis icin kullanan Aragonun bu essiz romani, Attila Ilhanin siirsel cevirisiyle Yordam Edebiyatta.