Mezarimdan Yaziyorum

Her yasam biriciktir. Her yasam öyküsü de öyle... Brs Cubasinki ise biraz daha biriciktir.Ne de olsa, Latin Amerika edebiyatinin en iyi romanlarindan birinin kahramanidir. Üstelik kendi hayatini ölümünden sonra anlatan bir karakterdir Brs Cubas. Sikiciligi bu dünyada birakmistir. Kendi hayatini nese kalemi ve hüzün mürekkebiyle yazar. Bazen okurdan ictenlikle özür diler, bazense onu erdem budalasi olmakla suclar. Bir yandan, hata bulmak icin yanip tutusan elestirmenle dalga gecer, diger taraftan kendi kitabinin -okurun pek de hosuna gitmeyecek- kusurunu bizzat kendisi ifsa eder. Sadece öz yasam öyküsü degil, sahici bir öz yasam öyküsü dür anlatilan. Cünkü ölmüstür ve dünyevi kücük hesaplari yoktur. Yasarken gelistirdigi kücük fikirleri ve kuramlari vardir Hüzün giderici bir yaki, Pencerelerin Denkligi Yasasi, Faydalar Kurami, Insan Basimlari Kurami, Insan Sefaletinin Birligi, ruh jeolojisine bir nevi giris, kadinlarin ve erkeklerin dalkavukluk etme bicimleri veya mezar tasi yazilarinin felsefesi...Kuskusuz her klasik roman biriciktir. Latin Amerika edebiyatinin basyapitlarindan Mezarimdan Yaziyorum ise biraz daha biriciktir.Ah benim patavatsiz, kör cahil sevgilim, bizi dünyanin hakimi kilan yetenegimiz budur Gecmisi yeniden kurmak. Böylece kanilarimizin degiskenligini, sevgilerimizin beyhudeligini kanitlamis oluruz. Pascal, insanin düsünen bir kamis oldugunu söylemis. Yanlis... Insan düsünen bir dizgi hatasidir. Hayatin her dönemi, bir öncekini düzelten yeni bir basimdir ve her dönem, bir sonraki tarafindan düzeltilecektir; ta ki nihai basim yapilana kadar, ki yayimci bu basimi kurtlara adamistir.Assis, Latin Amerikanin simdiye dek cikardigi en büyük yazar...Machado de Assis, bir cesit mucize...Büyük bir ironi sanatcisi ve trajik bir komedyen...