Wojna roku 1809 jest kamieniem milowym w historii wojskowosci epoki napoleonskiej. Pomimo iz zakonczyla sie ona francuskim zwyciestwem, Napoleon i jego armia wykazali w niej zlowrozbne objawy rozkladu, podczas gdy ich przeciwnicy stawali sie coraz silniejsi. Wojna ta byla momentem zwrotnym, wyznaczajacym poczatek konca jednego z najwiekszym mocarstw Europy i jednego z najwiekszych dowodcow w historii.W swoim pierwszym tomie epickiej, trzytomowej historii kampanii, znany historyk John H. Gill bada zbieg decyzji politycznych i militarnych, ktore doprowadzily do wojny, a konczy go dramatycznym opisem bojow otwierajacych kampanie w Niemczech. Praca 1809: Grom nad Dunajem, bedaca rezultatem 15 lat badan, napisana bogatym i pasjonujacym jezykiem, ma stanowic kompletna relacje tego kluczowego konfliktu. W tym tomie John H. Gill opisuje tlo polityczne konfliktu i pierwsze bitwy pod Abensbergiem, Eckmühl i Ratyzbona. Wskazuje motywy, ktore sklonily Austrie w do zaatakowania Francji w czasie, gdy Napoleon i wieksza czesc jego doswiadczonych wojsk znajdowala sie w Hiszpanii. Pomimo zaskoczenia wywolanego austriackim atakiem z 10 kwietnia, francuski cesarz calkowicie odmienil niewesola sytuacje strategiczna wyprowadzajac serie oszalamiajacych ciosow, ktore okreslil najlepszymi i najznakomitszymi ze swoich manewrow. Po zapierajacym dech w piersiach poscigu dolina Dunaju, po raz drugi w ciagu ostatnich czterech lat Napoleon zajal palace Habsburgow. Opierajac swoja prace na trwajacych lata badaniach oraz wspolczesnych wizytach na polach bitew, Gill przedstawia kompleksowa analize obfitujaca w spektakularne walki, intrygi dyplomatyczne i znakomicie sportretowane postaci, ktore zyly w tym niezwyklym czasie. Nastepne tomy przedstawia kolejne etapy wojny, az do jej zakonczenia, wraz z pierwsza, niewatpliwa porazka pod Aspern-Essling, tytaniczna bitwa pod Wagram i pomijanym czesto starciem pod Znojmem, ktore doprowadzilo do zawieszenia broni. Liczne mapy oraz szczegolowe schematy organizacyjne wojsk uzupelniaja porywajacy opis wojny francusko-austriackiej roku 1809, bedacej ostatnia zwycieska wojna Napoleona. W kolejnych kampaniach wygral on jeszcze wiele bitew, jednak juz nigdy wiecej zadna z europejskich poteg nie lezala u jego stop. Dlatego tez rok 1809 stanowi zenit Pierwszego Cesarstwa i jednoczesnie czas, kiedy armie Napoleona traca na jakosci, a on sam zaczyna wykazywac oznaki tego, co przyczynilo sie do jego upadku piec lat pozniej. Z kolei jego przeciwnicy staja sie coraz silniejsi. W 1809 roku zmierzyl sie on z arcyksieciem Karolem, najlepszym wodzem Habsburgow oraz ze zreorganizowana armia austriacka, ktora bez watpienia byla najlepsza, jaka kiedykolwiek wystawila monarchia naddunajska. Ostatecznie Francuzi zatriumfowali, lecz przewaga francuska nie byla tak wyrazna jak wczesniej i Napoleon musial uzyc wszystkich swoich zdolnosci oraz calej swojej determinacji, aby osiagnac zwyciestwo.
