Kütürt

Her seferinde ayni seyleri tekrarliyordum ben de. Zaten öyle olmaz mi Yerküre, uzayin sonsuz boslugunda öylece döner durur. Koskoca evren dururken, hep ayni yerlerde kalir. Geceden ciktigini zannedersin her gündüz ama sonra yine gece olur. Kistan ciktim diye düsünürken o yaz basi sonra yine kis olur. Biz insanlar da tipki bir gezegen gibi tekrar tekrar ayni seyleri yapariz. Ayni karanliklara girer ayni aydinliga aldaniriz. Herkes mutlu olmak ister. Zaten birilerini, birseyleri öldürme cabasi hep bundandir. Hepimiz mutlu olmak isteriz ve biz ölülerin mezar baslarina sekerlemeler birakan, hic unutmayan bir milletiz. Biz hep unutmak icin öldürürüz, kendimizi de Onu Demirdöven barajinin setlerine uzanan yol üzerinde buldum. Bir kayaya yaslanmis beyaz bir steysin Torosun icinde. Yaklasirken korktum. Sessizlik vardi sadece. Az sayida circir böcekleri. Sonunda onu yerini söylemeye ikna etmistim. Bizim programi cok kimse dinlemez zaten ama ilk kez bir dinleyiciyle bulusmaya gidiyordum. Halil Adimlarim zayifladi. Yavasladim. Hatta bir kac saniye durdum. Sonra sigara dumaninin havada salinisini gördüm. Sonra bir Kirmizi Tuborg firladi camdan. Sevindim, yaklastim. Merhaba dedim Halil, sensin degil mi Siz ölsenize artik Yerin dibine girsenize Insanlarin kalp kapakciklarini calan organ mafyalari, bir tekme de sen vurcu arkadaslar, kalabaliklasan kentlerde yalnizlastirma ustalari, ölsenize Siz diyorum artik, kentsel dönüssenize