Düsünmeye ve Akletmeye Davet

Akletmek lütfedip ruhundan üfleyerek bizleri fuad, basar, semi ile nimetlendiren Rabbimize sükrümüzü eda etmektir. Her düsünme faaliyeti her zaman akletmek ile sonuclanmaz. Bir düsünce faaliyetinin akletme ile sonuclanmasi icin zihinde kullanilan muhtevanin, en asgari seviyede ilim ve iyilik olmasi sarti vardir. Onun icin diyoruz ki her akletmek bir düsüncedir. Ama her düsünce akletmek degildir.Küresel Egemen Devletler, Geri Biraktiklari Ülkelere, Akletmeyi Bloke Ederek Tahakküm EdiyorlarAkletmek, bilimsel, sosyal, teknolojik, siyasi vb. her türlü üretimin birincil gücüdür. Onu etkisiz kilmanin en etkin yolu ise zorbalik, baski, istikrarsizlik ile beraber, ekonomide, sosyal hayatta, egitimde, adalet mekanizmasinda ve diger alanlarda devleti kurumsal ve hukuksal olarak geri kalma modunda kurgulamaktir.Din adina uydurulup dinin kendisiymis gibi baglayici kabul edilen cahil, ilkesiz ve ilimle celisen zanlar, ideolojiler adina uydurulan zandan daha az zararli degildir. Aristodan baslayip Farabiye, Descartese, Immanuel Kanta kadar olan bircok filozofun akil konusundaki iddialari ile Kuranin tanimladigi akletme fonksiyonu arasindaki fark cok büyüktür. Bu filozoflarin bircogu tarafindan akil, bir taraftan bilginin kaynagi olarak tanimlanirken diger taraftan salt aklin bizzat kendisinin bir bilgi formatinda özellik tasidigi iddia edilmistir. Kuranda ise akletme faaliyeti, temelde ilim malzemesini kullanmak sartina bagli bir fonksiyon olarak tanimlanmistir. Adalet nasil delil ile kaimse, Akletmek de ilim ile kaimdir.