Shrimad Bhagvad Gita: Wieczna madrosc dla zwycieskiego zarzadzania

W tradycji indyjskiej Bhagawad Gita, jak równiez epicki Mahabharata, którego jest czescia, przypisuje sie medrca Wjase, którego pelna nazwa brzmiala Krishna Dvaipayana, zwana równiez Weda-Wjasa. Inna hinduska legenda stwierdza, ze Wjasa opowiadal o tym podczas gdy bóstwo Ganesza, glowa slonia, zlamalo jeden ze swoich klów i spisalo Mahabharate wraz z Bhagawad Gita. Uczeni uwazaja Wyszase za autora mitycznego lub symbolicznego, po czesci dlatego, ze Wyszasa jest takze tradycyjnym kompilatorem Wedy i Puran, tekstów pochodzacych z róznych tysiacleci. Slowo Wiasa doslownie oznacza aranzer, kompilator i jest nazwiskiem w Indiach. Wedlug Kashi Nath Upadhyaya, uczonego z Gity, mozliwe jest, ze wiele róznych osób o tym samym nazwisku tworzylo rózne teksty. Swami Vivekananda, dziewietnastowieczny hinduski mnich i wedantista, stwierdzil, ze Bhagavad Gita moze i jest stara, ale w historii Indii byla w wiekszosci nieznana az do poczatku VIII wieku, kiedy to Adi Shankara (Shankaracharya) rozslawil ja, piszac na jej temat swój obszerny komentarz. Ta ksiazka zostala przetlumaczona przy uzyciu sztucznej inteligencji.