Ladny, ale nie niezbędny

W obecnej erze odpowiedzialnosci edukacyjnej i testowania na wysokim poziomie w szkolach publicznych wielu czlonków spolecznosci edukacyjnej zastanawia sie nad ograniczeniami programowymi, poniewaz coraz wiecej czasu nauczania poswieca sie na przedmioty, które sa testowane. Jesli standaryzowane testy maja potencjal do ograniczenia oferty programowej, uczniowie prawdopodobnie doswiadczaja zmniejszenia ekspozycji na sztuke w swojej edukacji, a co za tym idzie, ograniczen w rozwoju i osiagnieciach umyslu. Ta ksiazka bada, jak ekspozycja i udzial w sztuce w edukacji dziecka sa dotkniete w obecnym klimacie standardów i odpowiedzialnosci napedzania szkól publicznych. Wykorzystujac metodologie narracyjnych dociekan, historie liderów edukacyjnych rzucaja swiatlo na presje odpowiedzialnosci, wazne aspekty rozwojowe edukacji artystycznej i aspekty przywództwa edukacyjnego niezbedne do promowania, utrzymywania i rozwijania programów edukacji artystycznej w szkolach. Analiza tych historii powinna byc szczególnie przydatna dla profesjonalistów w dziedzinie przywództwa edukacyjnego, a takze dla edukatorów sztuki, zwolenników sztuki i nauczycieli przedmiotów ogólnoksztalcacych.