Düsmanlik Politikalari

Elestirel düsüncenin cagdas kalemlerinden Achille Mbembe Düsmanlik Politikalarinda, tüm gezegeni icine hapseden, gündelikiliskilere dek sizan ve insanlari esir alan bir düsmanlik iliskisinin cagimizin kurali ve kurucu normu haline geldigini ileri sürüyor. Frantz Fanonun izinden giden yazara göre savas, cagimizin kutsadigi deger haline gelmis durumda. Düsmanligin, savasin kutsanan degerler haline gelisiyle toplumlarimiz demokrasiden hizla uzaklasiyor.Kaldi ki, demokrasinin de kökleri karanlik... Kendi suc gecmislerini hatirlamak istemeyen bu toplumlar, icat ettikleri kötülük nesnelerinin korkusuyla yasiyor ve bunlardan siddet yoluyla kurtulmak istiyorlar. Liberal demokrasiler olaganüstü hali olaganlastiriyor, citleri yükseltiyor, hem kendi iclerinde hem de dis düsmanlarina karsi diktatörce uygulamalari hayata gecirmekte tereddüt etmiyorlar. Insan haklari ve esitlik ilkeleri zaten coktan harap olmus, tükenmis halde. Milliyetcilik en kanli haliyle yeniden boy gösteriyor. Siyasal düzen ölüme yönelen bir örgütlenme bicimi olarak kendini yeniden olusturuyor. Toplumsal bünyenin hücrelerine kadar sizan nanoirkcilik, siddet ve yasa, inanc ve itaat, norm ve istisna, hatta özgürlük ve güvenlik arasindaki iliskileri bulandirarak mesruiyet kazanmaya calisiyor.Bu karamsar tabloya bakarak Mbembe soruyor Dünyanin her yerini kendi yuvasi yapan, köklerini sorgulayan ama ayni zamanda tümgezegene kök salan, gelip geciciliginin bilincinde, yeryüzünü ortak payda yaparak düsmanlik iliskisinden kurtulabilecek bir insanlikmümkün mü Hümanizmin de ötesine gecerek bütün canlilari kapsayacak bir politika ve ortak bir soyagaci tesis edilebilir miYoksa treni coktan kacirdik mi